Ogłoszenie

Masz ciekawe broszury, prospekty, tapety, zdjęcia itp. ?! Zapraszam na http://agrofarm.ugu.pl

#1 2010-07-17 23:31:05

 Razer

http://www.bankfotek.pl/image/696443.jpeg

Skąd: oj daleko...
Zarejestrowany: 2010-07-14
Posty: 288
Punktów :   
WWW

MDW Arcus

MDW Arcus



http://www.bankfotek.pl/thumb/697466.jpeg http://www.bankfotek.pl/thumb/697467.jpeg
http://www.bankfotek.pl/thumb/697468.jpeg http://www.bankfotek.pl/thumb/697469.jpeg

Wybitnie nietypowy MDW Arcus

We współczesnych kombajnach zbożowych stosuje się różne niekonwencjonalne rozwiązania zespołów roboczych. Jest jednak maszyna, która w tej dziedzinie bije resztę na głowę. Przyjrzyjmy się bliżej Arcusowi, bo to on jest przez wielu uważany za najdziwniejszy kombajn świata

Krótki epizod

Instalacja elektryczna jest dosyć istotnym punktem Arcusa. Panel ukryty za fotelem operatora to istna inwazja kabli i elementów sterowniczo-diagnostycznych. Samych bezpieczników jest blisko 70.

Układ jezdny jest bardzo nietypowy. Moment obrotowy na tylne koła przekazywany jest z jednej, potężnej pompy olejowej (1) napędzanej sześciorzędowym pasem zespolonym na centralny hydromotor zespolony z trójstopniową skrzynią przekładniową (2) i zwolnice przykołowe. Przednie koła uzyskują z kolei napęd z tej samej pompy hydrostatycznej, która zasila olejem przez specjalny blok zaworowy dwa silniki hydrostatyczne (3), umieszczone przy kołach.
Historia kombajnu Arcus sięga prawdopodobnie końca lat 80-tych ubiegłego stulecia. Wtedy firma Fortschritt zaprezentowała prototyp o nazwie E 532 Axial. W maszynie zastosowano wzdłużne bębny młócące, umieszczone w obudowie zazwyczaj przynależnej przenośnikowi pochyłemu. Kilka lat później po przejęciu NRD-owskiej marki Fortschritt przez spółkę MDW oraz wprowadzeniu przez nią nowej marki ErnteMeister, pojawia się w 1996 r. kombajn o nazwie Arcus. Następuje nie tylko reaktywacja projektu, ale przede wszystkim jego dalsze udziwacznienie. Pojawiają się dwa, niezależnie pracujące, zespoły czyszczące, z których oczyszczony materiał trafia do rekordowo wówczas pojemnego zbiornika, który może zgromadzić np. do 9 ton pszenicy. Gdyby nie uwzględniać, stosowanych często we współczesnych okrętach żniwnych, rozkładanych podczas pracy nadstawek to wynik ten do dzisiaj nie zostałby pobity.

Po wykupieniu w 1998 r. spółki MDW przez amerykańską firmę Case IH już po roku produkcja zostaje rok wstrzymana. W czerwonych barwach maszyna została oznaczona symbolem Arcus 2500. Szacuje się, że wyprodukowano kilkanaście sztuk tych maszyn pod obiema banderami. Arcus'y były produkowane w miejscowości Singwitz k. Bautzen. W tamtym czasie kombajny te należały do ścisłej światowej czołówki pod względem przepustowości i nowoczesności.

W pierwszych kilku kombajnach Arcus w niebieskich barwach zainstalowano sześciocylindrowy jednorzędowy motor z doładowaniem firmy Volvo o mocy nominalnej 375 KM przy 2000 obr./min. W kolejnych maszynach podniesiono znamionowe osiągi do 425 KM przy zastosowaniu jednostki tej samej firmy oznaczonej jako Volvo 6VD TWD 1231 E. Znamionowa prędkość obrotowa wynosiła 2000 obr./min., a pojemność skokowa 12 litrów.
Silnik umiejscowiony jest między kabiną a zasobnikiem nasion. Takie rozwiązanie znamy jedynie z niektórych kombajnów marki Claas. Z tym, że w Arcus'ie dostęp do silnika i osprzętu jest zdecydowanie lepszy. Służy do tego pomost. Nie powinno sprawić również trudności czyszczenie układu chłodzącego. W maszynie oprócz chłodnicy wodnej, jest też spory wymiennik ciepła dla oleju silnikowego, hydraulicznego oraz opcjonalnie montowanej klimatyzacji. Cały zestaw owiewany jest powietrzem zasysanym przez samoczyszczącą się osłonę rotacyjną, schowaną dodatkowo za wierzchnią blachą.

Instalacja elektryczna jest dosyć istotnym punktem Arcus'a. Panel ukryty za fotelem operatora to istna inwazja kabli i elementów sterowniczo-diagnostycznych. Samych bezpieczników jest blisko 70. Źródłami zasilania kombajnu jest trójfazowa prądnica prądu przemiennego oraz dwa równolegle połączone akumulatory o pojemności 140 Ah każdy. Kołem zamachowym kręci z kolei rozrusznik o mocy niecałych 9 KM. Instalacja pracuje pod napięciem 24 V.

Prawie wszystko na odwrót

Układ jezdny jest nietypowy. Moment obrotowy na tylne koła przekazywany jest z jednej, pompy olejowej napędzanej sześciorzędowym pasem zespolonym na centralny hydromotor, trójstopniową skrzynię przekładniową i przykołowe zwolnice. Przednie koła uzyskują z kolei napęd z tej samej pompy hydrostatycznej, która zasila olejem przez specjalny blok zaworowy dwa silniki hydrostatyczne, umieszczone przy kołach. Nie ma możliwości odłączenia jednej osi z pracy. Maksymalna prędkość jazdy Arcus'a, jak na kombajn zbożowy, jest oszałamiająca i wynosi 40 km/h. Uzyskano to głównie dzięki zastosowaniu sztywno osadzonych, dużych kół z tyłu o rozmiarze 24.5-32 12 PR lub alternatywnie 30.5-32 12 PR. Z przodu z kolei umieszczone są koła skrętne o średnicy osadzenia opony 22,5 cala. Do tego producentem opon jest firma Nokia. Jak widać w układzie jezdnym i kierowniczym Arcus'a niemal wszystko jest niekonwencjonalne jak na kombajn zbożowy. W osiągnięciu wysokiej prędkości pomaga też rozkład ciężaru na osie w stosunku 50:50. Jest jednak co dźwigać. Arcus pozbawiony hedera i oczywiście z opróżnionym zbiornikiem ziarna waży 16 100 kG lub 16 300 kG w niebieskich barwach i 16 500 kG w czerwonym lakierze firmy Case IH. Do tego należy jeszcze doliczyć podczas pracy ciężar hedera, który w przypadku najczęściej spotykanej szerokości roboczej 7,8 m wynosi 1950 kG. Użytkownicy Arcus'a zgodnie narzekają na trakcję kombajnu w trudnych warunkach terenowych. Każde koło posiada osobny hamulec zasadniczy sterowany hydraulicznie. Na przedniej osi zamontowane są bębny dociskane szczękami, zaś na tylnej tarcze. Bębnowy hamulec pomocniczy, aktywowany mechanicznie działa wyłącznie na most tylny.

Słabszy Arcus mógł współpracować z trzema typami zespołu żniwnego: 6,6; 7,2 i 7,8 m, zaś do mocniejszego można było założyć dodatkowo heder o szerokości 8,4 m. Listwa nożowa wprawiana jest w ruch przez planetarny system Schumachera. Motowidła napędzane są hydraulicznie w zakresie 0 – 43 obr./min, zaś ich położenie można zmieniać z kabiny, dzięki siłownikom hydrostatycznym. Kombajn wyposażony jest w układ aktywnego kopiowania terenu. Jest to dość ciekawe, gdyż firma MDW zasłynęła w tej dziedzinie z biernych rozwiązań sprężynowo-grawitacyjnych. Arcus był pierwszym i jedynym kombajnem niemieckiej spółki, w której zastosowano elektrohydrauliczny przechył hedera. Do usuwania zapchań z zespołu żniwnego służy elektryczny napęd zwrotny.

Omłot w gardzieli

Materiał żniwny po zwężeniu przez podajnik ślimakowo-palcowy dostaje się bęben listwowy o szerokości roboczej 1200 mm, zasilający zespół młocąco-separujący. W kombajnie nie ma bowiem ogniwa pośredniego w postaci przenośnika łańcuchowego. W gardzieli umieszczone są za to dwa przeciwbieżnie obracające się wzdłużne rotory, pod którymi znajdują się elektrycznie regulowane klepiska. Walce omłacające mają średnicę 450 mm oraz długość 2535 mm. Prędkość obrotowa bębnów regulowana jest elektrohydraulicznie w zakresie 621 – 1802 obr./min. Po zastosowaniu specjalnego reduktora można ją obniżyć do 260 obr./min. Pod klepiskami rotorów umieszczone są cztery przenośniki ślimakowe, które transportują przesiany materiał do kolejnych, które pobierają dodatkowo nasiona, uzyskane z separacji na wirniku dwustrumieniowym o średnicy zewnętrznej 570 mm i szerokości 2184 mm, umieszczonym poprzecznie za wzdłużnymi rotorami gardzielowymi. Jego prędkość obrotowa jest stała i wynosi 850 obr./min. Cały zespół młócąco-wydzielający nosi nazwę SRS (Schacht Rotor System) o powierzchni aktywnej 4,4 m2 w wersji MDW i 5,36 m2 pod szyldem Case IH.

Z wyjątkiem paru pierwszych egzemplarzy w Arcusie montowany był sześciocylindrowy, doładowany silnik Volvo o mocy znamionowej, a zarazem maksymalnej 425 KM, osiąganej przy 2000 obr./min.
Z zespołu omłotowo-separującego materiał kierowany jest na dwusekcyjny zespół czyszczący, przy czym równolegle połowa materiału jest podawana na dolny podsiewacz i zestaw sit oraz drugie tyle na górną wialnię. Zanieczyszczone ziarno kierowane jest tam czterema przenośnikami ślimakowymi. Taki mechanizm transportu jest bardzo wrażliwy na wilgotny materiał i w opiniach użytkowników często się zapycha. Każdy z zespołów czyszczących składa się ze schodkowej podłogi podsiewacza, sita wstępnego, sita górnego i dolnego. Nie ma za to odrębnego sita kłosowego oraz przedłużenia w postaci rusztu. Gospodarka niedomłotów została rozwiązana w taki sposób, że częściowo zapełnione kłosy, wyłapane na górnej wialni spadają na dolne sito górne. Stamtąd wraz z kłosami dolnego zespołu czyszczącego transportowane są przenośnikiem łopatkowo-łańcuchowym do domłacacza z karbowaną obudową, który odseparowane frakcje kieruje z kolei na podsiewacz górnej wialni. Całkowita powierzchnia separacji pneumatycznej systemu DCS (Double Cleaning System) wynosi 8,45 m3 w pierwszym egzemplarzach testowych oraz nieco więcej – 8,54 m3 po modernizacji. Każda z wialni ma za sobą odrębny czujnik strat ziarna. Sterowanie otwarciem sit realizowanie jest elektrycznie w ten sposób, że jeden siłownik odpowiada jednocześnie za regulację górnego sita górnej i górnego sita dolnej wialni, a drugi za synchroniczną nastawę dolnych arf. Łącznie do przetłaczania wiatru wykorzystano cztery wentylatory osiowe z napędem hydrostatycznym – po jednym silniku na każdą stronę kombajnu. Ich prędkość robocza regulowana jest w zakresie 260 – 1800 obr./min dla pierwszych egzemplarzy. Późniejsze maszyny pod banderą MDW miały dolny pułap podwyższony do 300, zaś jako Case IH Arcus 2500 do 600 obr./min. Ziarno przenoszone jest z każdej sekcji czyszczącej osobnym elewatorem łańcuchowym do zbiornika o pojemności 12 m3. Uwzględniając fakt, że Arcus nie był wyposażony w popularne obecnie nadstawki, które są rozkładane na czas pracy, wyniku tego do dziś nie pobito. Rezultat taki w dużej mierze uzyskano na pewno dzięki skupieniu separacji mechanicznej z przodu maszyny. Możliwość zagospodarowania dużej przestrzeni w tylnej części została kompromisem przydzielona też wspomnianemu podwójnemu zespołowi czyszczącemu, którego sumaryczna powierzchnia jest prawdopodobnie do dziś najlepszym wynikiem, jaki kiedykolwiek uzyskano.

W gardzieli Arcusa zamiast przenośnika łańcuchowo listwowego umieszczone są dwa przeciwbieżnie obracające się wzdłużne rotory do wymłacania i separacji ziarna od słomy. Cepy na bębnach, w postaci listew ukierunkowanych równolegle do osi obrotu rotora, rozlokowane są spiralnie.


Model:                                      Arcus   

Lata produkcji:                       1996-1999
Silnik:                                       Volvo
Moc (KM):                                374/425
Poj.skokowa (cm3):                   12100 
liczba cylindrów/turbo:                  6T   
liczna biegów:                            hydr.   
Prędkość (km/h):                      0-40,0
Heder (cm):                         600/720/840   
poj.zbiornika paliwa:                   650


http://www.bankfotek.pl/thumb/706652.jpeg

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
studio kopiowania ślask przegrywanie kaset woj podkarpackie Ciechocinek hotele spa